Ik ben Bronté, 27 jaar oud, senior coach bij Kivik.
Ik werk al 10 jaar als coach bij Kivik, en heb honderden mensen geholpen. Ik wil graag een ervaring met je delen die ik onlangs had met één van de mensen die me bezocht.
Tijdens een teambuilding dag komt Dominik, naast me staan, hij is vastberaden me mee te nemen doorheen het parcours dat klaar ligt in de piste. Hij neemt kordaat mijn leidtouw vast en begint te stappen. Ik blijf staan. Je moet weten: ik weeg 750kg , mij sleur je niet zomaar mee. Ik blijf staan omdat het niet klopt voor mij. Dominik connecteert wel met mij, ik voel zijn aandacht op me gericht. Maar ik voel ook spanning bij hem, een spanning die hij probeert weg te duwen. Dominik oogt wel rustig en zelfverzekerd, maar aan de binnenkant voel ik zijn angst. De buitenkant stemt niet overeen met de binnenkant. En dat kan ik niet vertrouwen.
Dominik vraagt zich af wat hij fout doet. Waarom wil ik niet mee? Hij spreekt met zijn menselijke coach: daaruit blijkt wat ik al spiegelde: dat hij probeert rustig te zijn en zijn spanning weg te duwen. Hij vertelt dat hij stilletjes vreest dat ik niet zal mee willen en probeert die angst te onderdrukken. Hoe langer dit duurt, hoe groter de spanning wordt. Hij kan het voelen in zijn lichaam, vooral in zijn armen. Dit is een herkenbare situatie voor hem: ook in zijn bedrijf durft de boel wel eens te blokkeren als hij deze faalangst voelt. Het is als een zichzelf vervullende verwachting. Wat nu? Zijn menselijke coach suggereert hem het advies dat hij gaf aan een ander teamlid zelf toe te passen: ‘maak contact met jezelf, niet alleen met het paard’ .
Dominik komt opnieuw bij me staan met het touw in de hand. Zijn spanning is er nog steeds, maar deze keer laat hij de spanning bestaan. Hij probeert ze niet weg te krijgen of te negeren. Integendeel, hij blijft er bij stil staan, voelt ze, het is opnieuw het meest voelbaar in zijn armen. Hij vertelt me zachtjes dat hij bang is dat ik opnieuw niet zal meewillen. Oef, er is congruentie. Alles klopt nu wel aan hem. Als hij me deze keer duidelijk maakt dat hij samen met mij het parcours wil gaan stappen, doe ik dat. Ik kan hem vertrouwen, hij is wie hij is, spanning incluis. Al snel valt zijn spanning weg terwijl we zij aan zij verder gaan. Na een tijdje stop ik weer, ik weiger opnieuw een voet te verzetten en ga in parkeermodus staan. Dominik schuift zichzelf namelijk weer helemaal aan de kant. Hij is enkel gericht op de opdracht en en verliest daarmee opneiuw het contact met zichzelf. Even was hij wel bij zichzelf en hoe hij zich voelde, maar toen was hij het weer kwijt. Opnieuw spiegel ik dit voor hem, zo kan hij me niet leiden. Dit is een serieuze eye opener voor Dominik. door zijn gevoel te respecteren, erbij stil te staan en het te laten zijn, lost de situatie zich veel sneller op. Niet alleen bereikt hij sneller en efficiënter zijn doel, maar ook het gevoel zelf lost op. Door het te laten zijn verdwijnt het, paradoxaal genoeg. Plots wordt het voor hem ook duidelijk waarom zijn team hem bij momenten maar halfslachtig of zelfs niet volgt, en waarom zijn leiderschap in andere situaties wel aanvaard wordt . Een gelijkaardig mechanisme zit daarachter: het wegstoppen van emoties en doen alsof alles in orde is, om zo snel en efficiënt mogelijk vooruit te kunnen gaan, met het tegendeel tot gevolg, letterlijk en figuurlijk stilstaan. Of juist wel zijn gevoel mee in rekening brengen, oprechte interacties tot stand brengen en gevolgd worden. Dat laatste is voor hem geen evidentie, hij heeft geleerd zijn gevoelens te verbergen, sterk te zijn, als man zijn mannetje te staan en geen doetje te zijn. Gevoelens voelen, en er naar luisteren zag hij tot nog toe als zwakte. Zijn ervaring met mij heeft hem duidelijk gemaakt wat de kracht van kwetsbaarheid in leiderschap is. Als paard overleven wij al miljoenen jaren op deze planeet, juist door rekening te houden met onze gevoelens, want ze brengen ons levensnoodzakelijke informatie om te overleven.
Samen met zijn menselijke coach stelt Dominik een actieplan op om dergelijke situaties in de toekomst aan te pakken. In ieder geval is de herinnering aan de interactie met mij een krachtige reminder die hem zal helpen het contact met zichzelf te herstellen, op de ogenblikken dat hij het weer even kwijt is.
Wil jij ook gespiegeld krijgen wat de beste manier is om jouw uitdagingen aan te pakken en te groeien als mens, maak dan hier een afspraak voor een actieplan- gesprek .
Waarom werk je met paarden en niet met honden bij voorbeeld?
Paarden geven als geen ander onmiddellijk, vanuit een zuivere intentie en onverbloemd weer welke impact jouw handelingen, gedragingen en houding teweegbrengen bij anderen – zonder daarover te oordelen. Aan de hand van gerichte interventies kan je aan den lijve ervaren wat werkt. Je ondervindt hoe dingen anders kunnen in de wijze waarop je leiding neemt. En vooral, je ontdekt wat het kan opleveren voor jezelf, je medewerkers, je leidinggevende en andere belanghebbenden in je professioneel of persoonlijk leven wanneer je leiding geeft vanuit je eigen krachtige kern, jouw authentieke zelf. Op geen enkel moment voelt het paard een nood om je plezier te doen. En dat is met honden net iets anders want de meeste hondenrassen streven naar affectie en bevestiging en gaan je van daaruit meer willen ‘pleasen’.
De thema’s die we met behulp van de paarden aanpakken, zijn praktisch ongelimiteerd. Dat gaat van zelfvertrouwen over impact en beïnvloeding, van grenzen stellen naar gepast je plaats innemen in een team, van samenwerking met anderen tot persoonlijke reflectie, over een visie uitbouwen en neerzetten, omgaan met weerstand en het creëren van meer stijlflexibiliteit, …
Wil je al eens proeven van hoe het er aan toe gaat? Bekijk dan even dit filmpje van een leidoefening:
